ADIEU MON PAYS

yollayan tutbenidüşmeden on Eylül 29, 2007

ADIEU MON PAYS & LA FEMME DE MON AMI - ENRICO MACIAS Gerçek adıyla Gaston Ghrenassia, 11 Aralık 1938'te Cezayir'in Constantine şehrinde doğdu. Normal eğitimine devam ederken müzikle, özellikle de gitarla ilgilendi. 15 yaşındayken Cezayir'in ünlü orkestralarından Cheick Raymond Leyris orkestrasında çalmaya başladı. Babası da bu orkestrada keman çalmaktaydı. Arap-Endülüs müziğinin (maalouf) büyük ustası Cheick Raymond'un orkestrası çok prestijli ve saygındı.

1956'da Cezayir'in Fransa'dan bağımsızlığını kazanmasının ardından, Ulusal Özgürlük Cephesi (FLN) Arap milliyetçiliğini hakim ideoloji olarak yerleştirdikçe, ülkedeki Museviler ve Katolikler üzerinde de politik ve toplumsal baskılar başladı. 22 Haziran 1961'de Cheick Raymond bir suikastta öldürülünce, Cezayir makamları Gaston Ghrenassia'nın bu olaya karıştığını düşünerek sürgüne gönderilmesini kararlaştırdı. (Enrico Macias, yani Gaston Ghrenassia'nın Cezayir'li bir Musevi olduğunu hatırlayalım)

Konu hakkında çok fazla spekülasyon ve dedikodu olmakla birlikte; Gaston Ghrenassia'nın tutuklanmadığı fakat sürgüne gönderildiği, dolayısıyla kendi isteği dışında ülkesini terketmek zorunda olduğu, bu nedenle ülkesini kalbi kırık olarak terkettiği, buna neden olan kişilere daima kırgın olduğu ve yıllar sonra Cezayir Cumhurbaşkanı tarafından ülkeye davet edilerek madalya ile ödüllendirildiği GERÇEKtir.

Karısı Suzy ile bir gün Cezayir'den gemiye bindiler ve Fransa'ya doğru yola çıktılar.

Daha sonraları Paris'e gidecek, Maalouf müziğini Paris'li kulaklara adapte etmeye çalışacaktır. Orijinal şarkı sözlerini ve parçaları Fransızca'ya tercüme etti, sonuçlar onu memnun etmeyince bu sefer kendisi besteler yapmaya girişti. Kafelerin teraslarında şarkılar söylüyor, kabarelerde rol almayı düşünüyordu. Café Pathé'de tesadüfen tanıştığı Raymond Bernard sayesinde 'Adieu Mon Pays' şarkısını 1962'de plağa okuma şansını yakaladı. (Başvurduğum kaynaklarda, bu şarkının onu sürgüne götüren gemide bestelendiği anlatılıyor. Şarkının tam olarak nerede ve ne zaman bestelendiğinden emin olmamakla birlikte, şu kadarını biliyoruz: Gaston Ghrenassia 1961'de sürgüne gönderildi ve bu plak 1962'de çıktı. Bunun ilk Gaston Ghrenassia plağı olduğunu da belirtelim. 1963'ten itibaren turnelere çıkmaya başladığında artık Enrico Macias adını kullanıyordu.

1964'ten itibaren çıkmaya başladığı uluslararası turnelerde Lübnan, Yunanistan ve Türkiye'ye geldi. Yani Türk dinleyicisi Enrico Macias 'ta başından beri' tanımaktadır.

Bundan sonrası, Kore'den İsrail'e, Amerika'dan Mısır'a kadar uzanan başarılı turneler... Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri'nden aldığı 'Uluslararası Barış Şarkıcısı' ünvanları, Fransa Başbakanı'ndan Cezayir cumhurbaşkanına kadar aldığı unvan ve nişanlar....


ADIEU MON PAYS

J'ai quitté mon pays, j'ai quitté ma maison
Ma vie, ma triste vie se traîne sans raison

J'ai quitté mon soleil, j'ai quitté ma mer bleue
Leurs souvenirs se reveillent bien après mon adieu
Soleil, soleil de mon pays perdu
Des villes blanches que j'aimais,
Des filles que j'ai jadis connu

J'ai quitté une amie, je vois encore ses yeux
Ses yeux mouillés de pluie, de la pluie de l'adieu
Je revois son sourire si près de mon visage
Il faisait resplendir les soirs de mon village

Mais du bord du bateau qui m'éloignait du quai
Une chaîne dans l'eau a claqué comme un fou
J'ai longtemps regardé ses yeux bleus qui fuillaient
La mer les a noyé dans le flot du regret

ELVEDA ÜLKEM

Ülkemi terkettim, evimi terkettim
Hayatım, hüzünlü hayatım sürünüyor sebepsiz

Güneşimi terkettim, terkettim mavi denizimi
Hatıraları uyanıyor veda edişimden çok sonra (bile)
Güneş, kaybolan ülkemin güneşi
Sevdiğim beyaz şehirler
Bir zamanlar tanıdığım kızlar

Bir arkadaşı terkettim, hala görürüm gözlerini
Yağmurdan, veda yağmurundan ıslanan gözlerini,
(Onun) gülüşünü tekrar görüyorum yüzüme bu kadar yakın
(Gülüşü) ışıldatırdı köyümün akşamlarını

Ama beni limandan uzaklaştıran geminin güvertesinden (uzanan)bir zincir çılgın gibi şıngırdadı suda
Uzun süre bakakaldım (onun) gittikçe uzaklaşan mavi gözlerine
Deniz silip attı onları pişmanlığın (ayrılığın) dalgasında

0 dediki: